گس (اتریوم) چیست؟

 این گس که در بخش‌های کوچکی از اتر ارز دیجیتال (ETH) نامیده می‌شود، که معمولاً به آن گوئی گفته می‌شود و گاهی اوقات به آن نانو اتر (nanoeth) نیز می‌گویند، برای تخصیص منابع ماشین مجازی اتریوم (EVM) استفاده می‌شود تا برنامه‌های غیرمتمرکز مانند قراردادهای هوشمند بتوانند خود به خود اجرا شوند؛ به صورت ایمن اما غیرمتمرکز.

قیمت دقیق گس بر اساس عرضه و تقاضا بین ماینرهای شبکه تعیین می‌شود که اگر قیمت گس به آستانه آنها نرسد، می‌توانند از معامله با کاربران شبکه که به دنبال قدرت پردازش هستند، خودداری کنند.

درک گس در اتریوم

مفهوم گس برای حفظ یک لایه ارزش متمایز معرفی شد که صرفاً نشان‌دهنده مصرف هزینه‌های محاسباتی در شبکه اتریوم است. وجود یک واحد مجزا برای این منظور امکان تمایز عملی بین ارزش گذاری واقعی ارز دیجیتال و هزینه محاسباتی استفاده از ماشین مجازی اتریوم (EVM) را فراهم می‌کند. در اینجا، گس به کارمزد تراکنش‌های شبکه اتریوم اشاره دارد، نه بنزین ماشین شما.

هزینه‌های گس، پرداخت‌هایی است که توسط کاربران برای جبران انرژی محاسباتی مورد نیاز برای پردازش و اعتبارسنجی تراکنش‌ها در بلاک چین اتریوم انجام می‌شود. محدودیت گس به حداکثر مقدار گس (یا انرژی) اشاره دارد که مایلید برای یک معامله خاص خرج کنید. محدودیت گس بالاتر به این معنی است که شما باید کار بیشتری را برای اجرای تراکنش با استفاده از اتریوم یا یک قرارداد هوشمند انجام دهید.

برای انجام یک قیاس، دویدن یک ماشین واقعی برای X مایل ممکن است به Y گالن سوخت نیاز داشته باشد، یا انتقال X پول از حساب بانکی خود به حساب کارت اعتباری دوستتان ممکن است Y دلار برای شما هزینه پردازش داشته باشد. در هر دو مورد، X ارزش سودمندی را نشان می‌دهد، در حالی که Y نشان‌دهنده هزینه انجام فرآیند سفر با ماشین یا تراکنش مالی است.

به طور مشابه، یک قرارداد یا تراکنش در اتریوم ممکن است ۵۰ اتریوم  (X) ارزش داشته باشد و قیمت گس برای پردازش این تراکنش در آن زمان خاص ممکن است مثلاً ۱/۱۰۰۰۰۰ اتریوم  (Y) باشد.

استخراج‌کنندگان اتریوم که تمام وظایف مهم تأیید و پردازش تراکنش‌های شبکه را انجام می‌دهند، در ازای خدمات محاسباتی خود، این هزینه خاص را دریافت می‌کنند. اگر محدودیت قیمت گس خیلی پایین باشد، ماینرها می‌توانند از این قبیل تراکنش‌ها چشم پوشی کنند. به این ترتیب، قیمت گس (قیمت بر حسب ETH) با عرضه و تقاضا برای قدرت پردازش در نوسان است.

ماشین مجازی اتریوم (EVM)

EVM قادر به اجرای قراردادهای هوشمند است که می‌تواند نشان دهنده توافقات مالی مانند قراردادهای اختیار معامله، مبادله یا اوراق قرضه پرداخت کوپن باشد. همچنین می‌توان از آن برای اجرای شرط‌بندی‌ها، اجرای قراردادهای کاری، عمل به عنوان یک امانت قابل اعتماد برای خرید اقلام با ارزش بالا، و حفظ یک مرکز غیرمتمرکز قمار قانونی استفاده کرد. اینها تنها چند نمونه از آنچه با قراردادهای هوشمند امکان پذیر است، و پتانسیل جایگزینی انواع توافق نامه های حقوقی، مالی و اجتماعی هیجان انگیز است.

در اکوسیستم اتریوم، اتر به عنوان ارز دیجیتال داخلی وجود دارد که برای تسویه نتایج قراردادهای هوشمند اجرا شده در پروتکل استفاده می‌شود. اتر را می‌توان برای صرافی‌های ارزهای دیجیتال با بیت کوین یا ارزهای فیات مانند دلار آمریکا استخراج و معامله کرد و همچنین برای پرداخت هزینه محاسباتی به کار گرفته شده توسط گره‌ها در بلاک چین استفاده می‌شود.

با این حال، اتریوم به زودی قصد دارد به یک بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام (PoS) برود. در این مدل، ماینرها دیگر از قدرت محاسباتی استفاده نمی‌کنند، بلکه بر اساس تعداد سکه‌هایی که یک گره در خود دارد، به یک مدل اجماع تکیه می‌کنند.

چرا گس در بیت کوین وجود ندارد؟

اولین سوالی که برای افراد مطرح می‌شود این است که چرا در شبکه اتریوم چیزی به‌نام گس تعریف شده است و چرا مانند بیت کوین کارمزد را مستقیماً با همان اتر تعیین نمی‌کنند؟ پاسخ در هدف این دو شبکه نهفته است. بیت کوین پول و انتقال آن را غیرمتمرکز کرد، اما اتریوم می‌خواهد علاوه بر پول، با قراردادهای هوشمند بقیه فرایندها را هم غیرمتمرکز کند.

علت ایجاد بیت کوین، پرسش‌هایی مشترک بین تمام افراد بود:

آیا می‌توان یک شبکه پرداختی ساخت که بدون نیاز به واسطه و دولت، ارزش پول را در سراسر جهان جابه‌جا کند؟

آیا می‌توان یک پول غیرمتمرکز ایجاد کرد که به دولت و شرکت‌ها نیاز نداشته باشد و حق توزیع آن در دست مردم باشد؟

خالق گمنام بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو، با معرفی پدیده انقلابی خود به این پرسش‌ها پاسخ داد. سرانجام ما به سیستم پولی غیرمتمرکزی دست یافتیم که می‌تواند ارزش را مستقیماً و بدون نیاز به واسطه از شخصی به شخص دیگر منتقل کند.

با این حال، بیت کوین، مشابه با تمام بلاک چین‌های نسل اول مشکلی داشت؛ این شبکه فقط تراکنش‌های مالی را ممکن می‌کرد و هیچ راهی برای افزودن شرایطی خاص به این تراکنش‌ها وجود نداشت. برای مثال، بهزاد می‌تواند ۵ بیت کوین به مجید بفرستد، اما نمی‌تواند وظایفی تعیین کند که فقط در صورت انجام‌ آنها توسط مجید پول پرداخت شود.

البته در بیت کوین هم می‌توان این شرایط را تعیین کرد، اما نحوه کار بسیار دشوار و زمان‌بر است. قراردادهای هوشمند برای حل این مسئله به کمک ما آمدند.

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند کدی است که روی بلاک چین پیاده‌سازی می‌شود تا بدون نیاز به واسطه‌ها، شرایط یک توافقنامه بین دو طرف را بررسی و اجرا کند.

قرارداد هوشمند به شما کمک می‌کند تا پول، دارایی، سهام یا هر چیز باارزش دیگری را بدون نیاز به واسطه، به‌شیوه‌ای شفاف و بدون مشکل مبادله کنید. مزیت اصلی این قراردادها در این است که می‌توانید برای تبادلات شرط تعیین کنید. همچنین با استفاده از قرارداد هوشمند می‌توان علاوه بر پول، دیگر فرایندهای متمرکز و نیازمند اعتماد را غیرمتمرکز کرد و نیاز به اعتماد را از بین برد.

این قراردادها بر اساس دستورالعمل‌های خاصی که در کد آنها نوشته شده است، به‌صورت خودکار اجرا می‌شوند. به‌عبارت بهتر، انجام این قراردادها منوط به تحقق شرایطی خاص است.

ویتالیک بوترین، هم‌بنیان‌گذار پلتفرمی است که سنگ‌بنای نسل جدید بلاک چین‌ها شد؛ اتریوم. اتریوم و بلاک چین‌های مشابهی که بعد از آن به وجود آمدند، به دنیا نشان دادند که بلاک چین چگونه می‌تواند از یک سازوکار ساده پرداخت به چیزی بسیار معنادارتر و قدرتمندتر تبدیل شود.

قرارداد هوشمند، شیوه انجام کار در اکوسیستم اتریوم است. هنگامی ‌که فردی بخواهد کار خاصی در شبکه اتریوم انجام دهد، قرارداد هوشمندی با یک یا چند نفر منعقد می‌کند.

کدهای قرارداد هوشمند اتریوم با استفاده از زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی (Solidity) نوشته می‌شوند. سالیدیتی برمبنای منطق «اگر این… درنتیجه آن…» (IF-THIS-THEN-THAT)، یا به‌اختصار IFTTT، عمل می‌کند. به‌بیان ساده ما در کد تعیین می‌کنیم «اگر این شد، این کار را کن و اگر آن شد، آن کار را.»

در این قراردادها، در صورتی ‌که اولین مجموعه از دستورالعمل‌ها انجام شود، مجموعه بعدی و سپس مجموعه بعد از آن انجام می‌شود. این فرایند تا جایی تکرار می‌شود که به پایان قرارداد برسیم.

بهترین راه برای درک این فرایند، تصور یک دستگاه فروش خودکار است که در مترو و اماکن عمومی وجود دارد. برای استفاده از دستگاه فروش خودکار، مراحل زیر را طی می‌کنید:

مرحله اول: مقداری پول به دستگاه می‌دهید.

مرحله دوم: دکمه‌ مربوط به چیزی را که می‌خواهید، فشار می‌دهید.

مرحله سوم: محصول موردنظر شما از دستگاه بیرون می‌آید و می‌توانید آن را بردارید.

تمام مراحل را در نظر آورید و به آنها فکر کنید. آیا اگر مرحله قبلی انجام نشود، مرحله بعد انجام خواهد شد؟ بدیهی است که خیر! هر کدام از این مراحل مستقیماً به مرحله پیشین مربوط و جزئی جدایی‌ناپذیر از قراردادهای هوشمند هستند. می‌بینید که در کار با دستگاه فروش خودکار، شما (درخواست‌کننده) صرفاً با دستگاه (ارائه‌دهنده) کار می‌کنید و برای انجام عملیات، نیازی به واسطه یا شخص ثالث نیست. اما اگر همین تراکنش در شبکه اتریوم انجام شود، به چه شکل خواهد بود؟

دستگاه فروش خودکار، بدون نیاز به واسطه (فروشنده) کار می‌کند.

در اتریوم این مراحل به این شکل طی می‌شوند:

مرحله اول: مقداری پول (اتر) به دستگاه (قرارداد هوشمند و اتریوم) می‌دهید و تمام کامپیوترهای فعال در شبکه اتریوم یا همان نودها (nodes) این مرحله را ثبت می‌کنند. سپس بلاک چین اتریوم به‌روزرسانی می‌شود.

مرحله دوم: برای چیزی که می‌خواهید درخواست می‌دهید و این مرحله نیز در بلاک چین اتریوم به‌روزرسانی می‌شود.

مرحله سوم: نتیجه موردنظر شما توسط قرارداد هوشمند ایجاد می‌شود. این مرحله نیز در تمام نودها و بلاک چین ثبت می‌شود.

شبکه اتریوم هر تراکنشی را که از طریق قراردادهای هوشمند انجام می‌دهید، ثبت و به‌روزرسانی می‌کند. با این ثبت و به‌روزرسانی، مسئولیت اقدامات تمام افراد دخیل در قرارداد مشخص می‌شود. در این حالت، از آنجا که کل شبکه می‌تواند هر اقدامی را مشاهده کند، جایی برای دست‌کاری و خراب‌کاری انسانی باقی نمی‌ماند.

گوئی (Gwei) چیست؟

گوئی نامی از ارز دیجیتال اتر (ETH) است که در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. اتریوم مانند بیت کوین یک پلتفرم بلاک چین است که در آن کاربران بدون واسطه یا دخالت شخص ثالث برای خرید و فروش کالاها و خدمات با یکدیگر تراکنش می‌کنند.

گوئی همچنین نانو اتر یا به سادگی نانو نامیده می‌شود تا توان نهم اتریوم کسری را نشان دهد. اگر سعی کنید اندازه فیزیکی یک گوئی را تصور کنید، روشی که می‌توانید ۱۰۰ پنی را تجسم کنید، احتمالاً موفق نخواهید شد، زیرا اندازه گیری‌ها در اتر اساساً غیرقابل محسوس هستند، مانند گرد و غبار دیجیتال. مانند سایر ارزهای دیجیتال، اتر در واقع فقط برای موارد فنی و نوشتن کد استفاده می‌شود.

پرکاربردترین نام اتر

گوئی رایج‌ترین واحد اتر مورد استفاده است زیرا قیمت‌های گس به راحتی در گوئی مشخص می‌شود. به عنوان مثال، به جای اینکه بگویید قیمت گس شما ۰.۰۰۰۰۰۰۰۰۱ اتر است، می‌توانید بگویید قیمت گس شما ۱ گوئی است.

هزینه‌های گس در گوئی پرداخت‌هایی است که توسط کاربران برای جبران انرژی محاسباتی مورد نیاز برای پردازش و اعتبارسنجی تراکنش‌ها در بلاک چین اتریوم انجام می‌شود. همانطور که گفته شد محدودیت گس به حداکثر مقدار گس (یا انرژی) اشاره دارد که مایلید برای یک معامله خاص خرج کنید. محدودیت گس بیشتر به این معنی است که شما باید کار بیشتری برای انجام تراکنش با استفاده از اتر یا قرارداد هوشمند انجام دهید.

گوئی و واحدهای خواهر و برادر آن اتر

گوئی مخفف گیگا وی (gigawei) یا ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ وی (wei) است. وی، به عنوان کوچکترین واحد (پایه) اتر، مانند سنت به دلار و ساتوشی برای بیت کوین است. همانند ارزهای فیات، مانند دلار آمریکا یا یورو، اتر نیز به چند واحد تقسیم می‌شود. درست همانطور که برای به دست آوردن یک دلار آمریکا ۱۰۰ پنی نیاز است، برای ایجاد یک اتر نیز به مقدار زیادی وی نیاز است. به طور دقیق ۱۰^۱۸ وی; و ۱۰^۹ وی یک گوئی است.

۱ اتر = ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ گوئی .۱ گوئی=  ۰.۰۰۰۰۰۰۰۰۱ اتر. درست مانند ۱ سنت = ۰.۰۱ دلار.

با توجه به اینکه ارزش گذاری‌های اتر اخیراً از سقف عبور کرده است، اندازه تراکنش‌ها کوچکتر شده است. مثلاً اگر ۱ اتر  =۸۰۰ دلار باشد، باید فقط کسری از اتر (۰.۰۰۲۵) را برای معادل ۲ دلار خرج کنید. سایر هزینه‌های کسری، مانند هزینه استخراج، ممکن است از نظر ارزش حتی کوچک‌تر باشند، که نقل‌قول یک مقدار کسری طولانی، مانند ۰.۰۰۰۰۳۴۲۴۳ اتر را دشوار می‌کند.

ارزهای دیجیتال جدید برای کمک به نشان دادن صحیح تراکنش‌های کوچکتر محبوب شده‌اند. اینها ممکن است از نظر اتر مانند کسرهای بسیار طولانی به نظر برسند، اما وقتی به دلار آمریکا یا یک ارز فیات دیگر تبدیل می‌شوند، برابر با مقادیر بالا هستند. جدول زیر واحدهای معمولی اتر را نشان می‌دهد (با رنگ زرد برجسته شده گوای). با این حال، احتمالاً از همه آنها استفاده نمی‌کنید، زیرا تراکنش‌های روی اتریوم بیشتر بر اساس اتر یا وی هستند.

در جدول توجه کنید هر کدام اصطلاح عامیانه خود را دارند (در پرانتز)، که نام مستعار آنها بر اساس چهره‌های تأثیرگذار در دنیای ارزهای دیجیتال است. به عنوان مثال، گوئی را می‌توان شانون نامید، به نام کلود شانون، ریاضی‌دان، رمزنگار و گوروی تحلیل ارزهای دیجیتال آمریکایی.

این قرارداد نام مستعار اشاره‌ای به چهره‌های بنیانگذار اتر است، دقیقاً مانند اسکناس ۱۰۰ دلاری که تصویری از بن فرانکلین و اسکناس ۵ دلاری آبراهام لینکلن را نشان می‌دهد. بیشتر، این طرفداران و خودی‌های اتریوم هستند که از این نام مستعار استفاده می‌کنند. اما جالب است بدانید که مانند بیت‌کوین، اتریوم نیز از زبان رمزی و قراردادهای نام‌گذاری استفاده می‌کند. برخی از مردم این کیفیت ارز دیجیتال را دوست‌داشتنی می‌دانند، اگرچه برخی دیگر ممکن است فکر کنند که این ویژگی مخفیانه است.

در اینجا، به ترتیب ظاهر در جدول، اهمیت نام مستعار واحدهای اتر آمده است:

وی (wei)- برای وی دای، که مفاهیم تمام ارزهای دیجیتال مدرن را فرموله کرد و بیشتر به عنوان خالق سلف بیت کوین، «B-money» شناخته می‌شود.

کی‌وی (babbage)- برای چارلز بابیج، ریاضیدان، فیلسوف، مخترع، و مهندس مکانیک که اولین موتورهای محاسباتی خودکار را طراحی کرد.

ام‌وی  (lovelace)—برای آدا لاولیس، ریاضیدان، نویسنده و برنامه نویس کامپیوتر؛ او اولین الگوریتم را منتشر کرد.

گوئی (shannon) - برای کلود شانون، ریاضیدان، رمزنگار، و گوروی تحلیل ارزهای دیجیتال آمریکایی، که به عنوان پدر نظریه اطلاعات شناخته می‌شود.

تی‌وی  (szabo)—برای نیک سزابو (Nick Szabo) دانشمند کامپیوتر، محقق حقوقی و ارزهای دیجیتال که به دلیل تحقیقات پیشگام خود در قراردادهای دیجیتال و ارز دیجیتال شناخته شده است.

پی‌وی  (finney)—برای هال فینی، دانشمند کامپیوتر و رمزنگار. او یکی از توسعه دهندگان اولیه بیت کوین بود و گفته می‌شود که اولین انسانی است که بیت کوین را از ساتوشی ناکاموتو، بنیانگذار بیت کوین دریافت کرده است.

اتر (بوترین) - برای ویتالیک بوترین، خالق اتریوم.

منابع: , Investopedia

لینک کوتاه:yun.ir/1hkhfg